عرضه و فروش محصولات شرکت صنعت ورق آرین پاژ در بازارهای بین المللی
اطلاعات بین المللی اینکوترمز
اطلاعات بین المللی اینکوترمز :
اینکوترمز مخفف سه کلمه (International Commercial Terms) و به معنی شرایط بازرگانی بین‌المللی است.
متولی قوانین اینکوترمز اتاق بازرگانی بین الملل ICC = International Chamber Of Commerce است
در سال ۱۹۳۶ اتاق بازرگانی فرانسه از کلیه کارشناسان تجاری کشورهای جهان دعوت به عمل آورد تا با هم فکری یکدیگر، مجموعه‌ای از مقررات تجاری را برای تفسیر اصطلاحات تجاری بررسی و ارائه نمایند.
:1936 قوانین تصویب شده در اولین نسخه اینکوترمز چیست؟
بر اساس مطالعات انجام شده قبلی، اولین نسخه قوانین مربوط به اینکوترمز در این سال به چاپ میرسد که شامل 6 قانونFAS, FOB
C&F, CIF, Ex Ship, Ex Quay بوده است.
:1953 اضافه شدن حمل و نقل ریلی
به علت وقوع جنگ جهانی دوم، استفاده از قوانین اینکوترمز تا دهه 1950 به حالت تعلیق درآمد و در سال 1953 دومین نسخه این قوانین، شامل سه قانون جدید حمل غیر دریایی DCP, FOR, FOTمنتشر شد.
:1967 اصلاح سوء برداشتها از قوانین
برای اصلاح سوء برداشتها نسبت به اینکه مفهوم صحیح اینکوترمز چیست، اتاق بازرگانی بین الملل در سال 1967 سومین نسخه این قوانین را به منظور رفع تفسیرهای غلط از نسخه قبلی ارائه کرد. در این نسخه قوانین DAF و DDPنیز اضافه شدند.
:1974پیشرفتهایی در حمل هوایی
گسترش استفاده از حمل و نقل هوایی، علتی شد تا نسخه چهارم اینکوترمز در این سال منتشر شود. در این نسخه قانونFOB Airportبه مجموعه قوانین قبلی اضافه شد.
:1980 گسترش استفاده از کانتینر در حمل و نقل
همزمان با استفاده روز افزون حمل کالاها داخل کانتینرها، نیاز به ارائه نسخه پنجم قوانین اینکوترمز نیز بوجود آمد. در این نسخه قانونFRCبه مجموعه قوانین قبلی اضافه شد.
1990 :یک بازبینی کامل
در ششمین نسخه، سه قانون FOR, FOT, FOB Airportکه در آنها مشخص میشد که نوع وسیله حمل تعریف شده در اینکوترمز چیست، حذف شدند و قانون FCAجایگزین آنها شد.
:2000 الحاقات مقررات ترخیص گمرکی
در نسخه هفتم، اصلاحاتی در قوانینFAS و DEQایجاد شد تا مشکلات مقررات ترخیص گمرکی بوجود آمده در نسخه قبلی اینکوترمز، برطرف گردد.
2010 پرکاربرد ترین نسخه قوانین اینکوترمز تا سال 2020
چهار قانون قبلیDAF, DEQ, DES, DDUکه در آنها تعیین میشد نوع تحویل کالا در کشور مقصد چگونه است و تعاریف جداگانه آنها در اینکوترمز چیست، در هشتمین نسخه همگی به علت وجود پاره ای از نواقص حذف شده، و جای خود را به دو قانون جدیدDAP و DATدادند.
:2020 آخرین نسخه از قوانین مربوط به اینکوترمز
در تاریخ دهم سپتامبر 2019 اتاق بازرگانی بین الملل، قوانین اینکوترمز 2020 را، به عنوان آخرین بروزرسانی منتشر کرد. که از ابتدای ژانویه 2020 در تجارت بین الملل، قابل استفاده و اجرا میباشد.
کدام نسخه از قوانین را استفاده کنیم؟
خوب حالا که میدانیم ضرورت، کاربرد و تاریخچه اینکوترمز چیست، باید از کدام نسخه استفاده کنیم؟ دقت کنید که با توجه به بروزرسانی های قوانین، و تغییرات شرایط تجارت بین الملل، اصولا همیشه استفاده از آخرین نسخه اینکوترمز پیشنهاد میشود. اما در استفاده از نسخه های قدیمی تر نیز محدودیتی وجود ندارد.
اما شاید جایگزین شدن آخرین بروزرسانی قوانین، یعنی نسخه 2020، مدتی زمان نیاز داشته باشد. انتظار میرود تا فراگیر شدن استفاده از نسخه 2020 در میان بازرگانان، طبق روال قبلی، همچنان قوانین اینکوترمز 2010 مورد استفاده بین المللی قرار بگیرد.
اما ممکن است این سوال پیش بیاید که با وجود نسخه های جدید، کاربرد نسخه های قدیمی تر مانند نسخه 2000 اینکوترمز چیست؟
در نظر داشته باشید که بعضی از کشورها که اصولا کشورهای جهان سومی هستند، ممکن است به علت نداشتن زیرساختهای کافی، همچنان از نسخه های قدیمی تر اینکوترمز استفاده کنند. بنابرین همیشه باید در قرارداد بین طرفین، ذکر شود که از کدام نسخه استفاده میگردد
اصطلاحات بازرگانی اینکوترمز 2000
تحویل کالا در محل کار EXW- Ex-Works or Ex-Warehouse
اصطلاح «تحویل کالا در محل کار» به این معنا است که فروشنده تحویل کالا را زمانی به انجام می‌رساند که آن را در محل کار خود (یعنی کارگاه، کارخانه، انبار و غیره) به صورتی که برای صدور ترخیص نشده و در وسیله نقلیه دریافت کننده کالا بارگیری نشده است، در اختیار خریدار قرار می‌دهد؛ بنابراین، اصطلاح مزبور نشان دهنده حداقل تعهد برای فروشنده است.
خریدار باید مسئولیت تمام هزینه‌‌های کالا و خطرهای متوجه آن را در جریان تحویل گرفتن کالا از محل کار فروشنده متقبل گردد. البته اگر طرفین مایل باشند که فروشنده مسئولیت بارگیری کالا را برای حرکت به عهده گیرد و خطرها و هزینه‌‌های این بارگیری را تقبل کند، این امر باید با اضافه کردن عبارتی صریح بدین منظور در قرارداد فروش روشن شود. زمانی که خریدار نمی‌تواند به طور مستقیم یا غیر مستقیم تشریفات صدور کالا را انجام دهد، نباید از این اصطلاح استفاده کند. در چنین وضعیتی باید اصطلاح را تحویل کالا در محل مقرر به حمل کننده FCA را به کار برد، مشروط بر این که فروشنده موافقت کند که کالا را به هزینه و مسئولیت خود بارگیری خواهد کرد.
تحویل کالا در محل مقرر به حمل کننده FCA- Free Carrier
اصطلاح «تحویل کالا در محل مقرر به حمل کننده» به این معناست که فروشنده تحویل کالا را هنگامی به انجام برساند که آن را پس از ترخیص برای صدور، در محل مقرر در اختیار حمل کننده تعیین شده از طرف خریدار، قرار دهد. باید توجه شود که محل انتخاب شده برای تحویل، بر تعهد بارگیری و تخلیه کالا در این محل تأثیر دارد.
اگر تحویل در محل کار فروشنده انجام پذیرد، فروشنده مسئولیت بارگیری را به عهده دارد. چنان چه بارگیری در محل دیگری صورت گیرد، فروشنده مسئول تخلیه نیست. از این اصطلاح می‌توان برای هر نوع از حمل و نقل از جمله حمل و نقل مرکب استفاده کرد.
حمل کننده یعنی هر شخصی که در قرارداد حمل و نقل تعهد می‌کند حمل کالا را از طریق راه آهن، جاده، دریا، هوا، آبراه‌‌های داخلی، یا ترکیبی از این شیوه‌‌ها انجام دهد یا ترتیبات انجام آن را فراهم آورد. اگر خریدار شخصی غیر از حمل کننده را برای دریافت کالا تعیین کند، فرض بر این است که فروشنده با تحویل کالا به این شخص، تعهد خود برای تحویل را به انجام رسانده است.
تحویل کالا در کنار کشتیFAS-Free Alongside Ship
اصطلاح «تحویل کالا در کنار کشتی» یعنی فروشنده، تحویل کالا را هنگامی به انجام می‌رساند که کالا در بندر بارگیری تعیین شده، در کنار کشتی قرار گیرد. به عبارتی خریدار از این لحظه به بعد باید کلیه مخارج کالا و خطرهای از میان رفتن یا آسیب دیدن آن را تقبل کند.
اصطلاح تحویل کالا در کنار کشتی ایجاب می‌کند که فروشنده، کالا را جهت صدور ترخیص کند. این برخلاف نسخه‌‌های قبلی اینکوترمز است که در آنها از خریدار خواسته میشد ترتیبات ترخیص کالا برای صدور را فراهم آورد. البته اگر طرفین مایل باشند که خریدار کالا را برای صدور ترخیص کند، این امر باید با افزودن عبارتی صریح به این منظور در قرارداد فروش روشن شود. این اصطلاح فقط برای حمل و نقل از طریق دریا با آبراه‌‌های داخلی کاربرد دارد.
تحویل کالا روی عرشه کشتی FOB-Free On Board
اصطلاح «تحویل کالا روی عرشه کشتی» یعنی فروشنده، تحویل کالا را هنگامی به انجام می‌رساند که کالا در بندر بارگیری تعیین شده، از لبه کشتی عبور کند. به عبارتی خریدار از این لحظه به بعد باید مسئولیت کلیه مخارج کالا و خطرهای از میان رفتن یا آسیب دیدن آن را تقبل کند.
اصطلاح تحویل کالا روی عرشه کشتی مستلزم آن است که فروشنده ، کالا را جهت صدور ترخیص کند. این اصطلاح فقط برای حمل و نقل از طریق دریا یا آبراه‌‌های داخلی کاربرد دارد. اگر طرفین قصد تحویل کالا با عبور آن از لبه کشتی را ندارند، باید از اصطلاح «تحویل کالا در محل مقرر به حمل کنندهFCA استفاده شود.
قیمت کالا و کرایه تا بندر مقصدCFR-Cost and Freight
اصطلاح «قیمت کالا و کرایه تا بندر مقصد» یعنی فروشنده ، تحویل کالا را هنگامی به انجام می‌رساند که کالا در بندر بارگیری از لبه کشتی عبور کند. فروشنده باید هزینه‌‌ها و کرایه لازم جهت حمل کالا تا بندر مقصد مقرر را بپردازد، اما مسئولیت خطر از میان رفتن یا آسیب دیدن کالا و همین طور هرگونه هزینه اضافی ناشی از حوادثی که پس از تحویل روی می‌دهند از فروشنده به خریدار منتقل میشود.
اصطلاح قیمت کالا و کرایه تا بندر مقصد ایجاب می‌کند که فروشنده ،کالا را جهت صدور ترخیص کند. این اصطلاح فقط برای حمل و نقل از طریق دریا یا آبراه‌‌های داخلی کاربرد دارد. اگر طرفین قصد تحویل کالا با عبور آن از لبه کشتی را ندارند، باید از اصطلاح «پرداخت کرایه حمل کالا تا مقصد CPT استفاده شود.
قیمت کالا، بیمه و کرایه تا بندر مقصدCIF -Cost, Insurance and Freight
اصطلاح «قیمت کالا، بیمه و کرایه تا بندر مقصد» یعنی فروشنده تحویل کالا را هنگامی به انجام می‌رساند که کالا در بندر بارگیری از لبه کشتی عبور کند. فروشنده باید هزینه‌‌ها و کرایه لازم جهت حمل کالا تا بندر مقصد را بپردازد، اما مسئولیت خطر از میان رفتن یا آسیب دیدن کالا و همین طور هرگونه هزینه اضافی ناشی از حوادثی که پس از تحویل روی می‌دهند، از فروشنده به خریدار منتقل میشود. البته در اصطلاح قیمت کالا، بیمه و کرایه تا بندر مقصد، فروشنده هم چنین باید خطر از میان رفتن یا آسیب دیدن کالا در جریان حمل و نقل که مسئولیت آن به عهده خریدار است را تحت پوشش بیمه دریایی قرار دهد.
در نتیجه، فروشنده قرارداد بیمه را منعقد و حق بیمه را پرداخت می‌کند. خریدار باید توجه کند که طبق اصطلاح قیمت کالا، بیمه و کرایه تا بندر مقصد، فروشنده تنها ملزم به تهیه حداقل پوشش بیمه است. اگر خریدار بخواهد از حمایت پوشش بیمه بیشتری برخوردار باشد، یا باید با فروشنده درباره این حد صراحتاً به توافق برسد با این که خود ترتیبات بیمه اضافی را فراهم آورد.
اصطلاح قیمت کالا، بیمه و کرایه تا بندر مقصد ایجاب می‌کند که فروشنده کالا را جهت صدور ترخیص کند. این اصطلاح فقط برای حمل و نقل از طریق دریا یا آبراه‌‌های داخلی کاربرد دارد. اگر طرفین قصد تحویل کالا با عبور آن از لبه کشتی را ندارند، باید از اصطلاح «پرداخت کرایه حمل و بیمه کالا تا مقصدCIPاستفاده شود.
پرداخت کرایه حمل کالا تا مقصدCPT-Carriage Paid To
اصطلاح «پرداخت کرایه حمل کالا تا مقصد» یعنی فروشنده کالا را به حمل کننده‌ای که خود تعیین کرده است تحویل می‌دهد، اما به علاوه باید هزینه لازم جهت حمل کالا تا مقصد مقرر را بپردازد. به عبارتی خریدار مسئولیت کلیه خطرهای متوجه کالا و هرگونه هزینه‌‌های دیگر آن پس از تحویل را تقبل می‌کند.
حمل کننده و به معنای هر شخصی است که در قرارداد حمل و نقل تعهد می‌کند حمل کالا را از طریق راه آهن، جاده، دریا، هوا، آبراه‌‌های داخلی یا ترکیبی از این شیوه‌‌ها انجام دهد یا ترتیبات انجام آن را فراهم آورد. اگر از حمل کنندگان متعددی برای حمل کالا به مقصد مقرر استفاده شود، مسئولیت خطرهای متوجه کالا هنگامی منتقل میگردد که کالا به نخستین حمل کننده تحویل داده شود. اصطلاح پرداخت کرایه حمل کالا تا مقصد ایجاب می‌کند که فروشنده کالا را جهت صدور ترخیص کند. از این اصطلاح می‌توان برای انواع شیوه‌‌های حمل و نقل مرکب استفاده کرد.
پرداخت کرایه حمل و بیمه کالا تا مقصدCIP-Carriage And Insurance Paid To
اصطلاح «پرداخت کرایه حمل و بیمه کالا تا مقصد» یعنی فروشنده کالا را به حمل کننده‌هایی که خود تعیین کرده است تحویل می‌دهد، اما به علاوه باید هزینه لازم جهت حمل کالا تا مقصد مقرر را بپردازد.
به عبارتی خریدار مسئولیت کلیه خطرهای متوجه کالا و هرگونه هزینه‌‌های اضافی آن پس از تحویل را تقبل می‌کند، البته در اصطلاح پرداخت کرایه حمل و بیمه کالا تا مقصد فروشنده هم چنین باید خطر از میان رفتن یا آسیب دیدن کالا در جریان حمل و نقل که مسئولیت آن به عهده خریدار است را تحت پوشش بیمه قرار دهد. در نتیجه، فروشنده قرارداد بیمه را منعقد و حق بیمه را پرداخت می‌کند.
خریدار باید توجه کند که طبق اصطلاح پرداخت کرایه حمل و بیمه کالا تا مقصد فروشنده تنها ملزم به تهیه حداقل پوشش بیمه است، اگر خریدار بخواهد از حمایت پوشش بیمه بیشتری برخوردار باشد، یا باید با فروشنده درباره این حد صراحتاً به توافق برسد یا این که خود ترتیبات بیمه اضافی را فراهم کند. «حمل کننده» به معنای هر شخصی است که در قرارداد حمل و نقل تعهد می‌کند حمل کالا را از طریق راه آهن، جاده، دریا، هوا، آبراه‌‌های داخلی با ترکیبی از این شیوه‌‌ها انجام دهد یا ترتیبات انجام آن را فراهم آورد.
اگر از حمل کنندگان متعددی برای حمل کالا به مقصد مقرر استفاده شود، مسئولیت خطرهای متوجه کالا هنگامی منتقل میگردد که کالا به نخستین حمل کننده تحویل داده شود. اصطلاح پرداخت کرایه حمل و بیمه کالا تا مقصد ایجاب می‌کند که فروشنده کالا را جهت صدور ترخیص کند. از این اصطلاح می‌توان برای انواع شیوه‌‌های حمل و نقل، از جمله حمل و نقل مرکب استفاده کرد.
تحویل کالا در مرزDAF Delivered At Frontier
اصطلاح «تحویل کالا در مرز» یعنی فروشنده کالا را هنگامی به انجام می‌رساند که آن را پس از ترخیص برای صدور و نه برای ورود، روی وسیله نقلیه آورنده کالا، به صورت تخلیه نشده، در نقطه و محل تعیین شده در مرز اما قبل از مرز گمرکی کشور مجاور در اختیار خریدار قرار دهد.
واژه «مرز» ممکن است برای هر مرزی، از جمله مرز کشور صادرکننده به کار رود؛ بنابراین حائز اهمیت بسیار است که مرز مورد نظر همواره با ذکر نام نقطه و محل در اصطلاح مزبور، دقیقاً تعیین گردد. البته اگر طرفین مایل باشند که فروشنده مسئولیت تخلیه کالا از وسیله نقلیه آورنده آن را به عهده گیرد و خطرها و هزینه‌‌های تخلیه را تقبل کند، این امر باید با افزودن عبارتی صریح به این منظور در قرارداد فروش روشن شود.
از این اصطلاح می‌توان برای انواع شیوه‌‌های حمل و نقل و هنگامی که کالا در مرز زمینی تحویل داده میشود استفاده کرد. هنگامی که تحویل کالا در بندر مقصد، روی عرشه کشتی، یا روی اسکله (بارانداز) صورت می‌گیرد، باید اصطلاحات تحویل کالا روی عرشه کشتی در بندر مقصد (DES) و تحویل کالا روی اسکله در بندر مقصد (DEQ) را به کار برد.
تحویل کالا روی عرشه کشتی در بندر مقصدDES
اصطلاح «تحویل کالا روی عرشه کشتی در بندر مقصد» یعنی فروشنده تحویل کالا را هنگامی به انجام می‌رساند که آن را در بندر مقصد تعیین شده، روی عرشه کشتی قبل از ترخیص برای ورود – در اختیار خریدار قرار دهد. فروشنده باید کلیه هزینه‌‌ها و خطرهای حمل کالا را تا بندر مقصد تعیین شده و قبل از تخلیه تقبل کند.
اگر طرفین مایل باشند که فروشنده مسئولیت هزینه‌‌ها و خطرهای تخلیه کالا را تقبل کند، باید از اصطلاح و «تحویل کالا روی اسکله در بندر مقصد» (DEQ) استفاده کنند. این اصطلاح تنها هنگامی کاربرد دارد که کالا با استفاده از حمل و نقل دریایی، آبراه داخلی یا حمل و نقل مرکب، روی کشتی در بندر مقصد تحویل داده شود.
تحویل کالا روی اسکله در بندر مقصد DEQ
اصطلاح «تحویل کالا روی اسکله در بندر مقصد» یعنی فروشنده تحویل کالا را هنگامی به انجام می‌رساند که آن را در بندر مقصد تعیین شده، روی اسکله (بارانداز) قبل از ترخیص برای ورود در اختیار خریدار قرار دهد. فروشنده باید مسئولیت هزینه‌‌ها و خطرهای حمل کالا به بندر مقصد مقرر را تقبل و کالا را روی اسکله (بارانداز) تخلیه کند.
اصطلاح تحویل کالا روی اسکله در بندر مقصد ایجاب می‌کند که خریدار کالا را جهت ورود ترخیص و مخارج کلیه تشریفات و همین طور حقوق و عوارض، مالیات‌‌ها و سایر هزینه‌‌های متعلق به ورود را پرداخت کند. این برخلاف نسخه‌‌های قبلی اینکوترمز است که در آنها از فروشنده خواسته میشد ترتیبات ترخیص کالا برای ورود را فراهم آورد. اگر طرفین مایل باشند پرداخت تمام یا بخشی از هزینه‌‌های متعلق به ورود کالا جزو تعهدات فروشنده باشد، این امر باید با افزودن عبارتی صریح بدین منظور در قرارداد فروش روشن شود.
این اصطلاح فقط هنگامی کاربرد دارد که کالا با استفاده از حمل و نقل دریایی یا آبراه داخلی یا حمل و نقل مرکب، در بندر مقصد، به صورت آماده برای تخلیه از کشتی، به اسکله (بارانداز) تحویل داده شود. البته اگر طرفین مایل باشند که فروشنده مسئولیت خطرها و هزینه‌‌های جا به جایی کالا از اسکله به محلی دیگر (انبار، پایانه، ایستگاه حمل و نقل و غیره) واقع در بندر یا خارج از آن را به عهده گیرد، باید از اصطلاحات «تحویل کالا در محل مقرر در مقصد بدون ترخیص و بدون پرداخت حقوق و عوارض گمرکی» (DDU) یا «تحویل کالا در محل مقرر در مقصد با ترخیص و با پرداخت حقوق و عوارض گمرکی» (DDP) استفاده کرد.
تحویل کالا در محل مقرر در مقصد بدون ترخیص و بدون پرداخت حقوق و عوارض گمرکیDDU
اصطلاح «تحویل کالا در محل مقرر در مقصد بدون ترخیص و بدون پرداخت حقوق و عوارض گمرکی» یعنی فروشنده کالا را قبل از ترخیص برای ورود و به صورتی که از وسیله نقلیه آورنده کالا تخلیه نشده است، در محل مقرر در مقصد، به خریدار تحویل می‌دهد.
فروشنده باید مسئولیت خطرهای متوجه کالا و هزینه‌‌های آن را تا این محل، غیر از هرگونه «حقوق و عوارض» (این واژه شامل مسئولیت و قبول خطرهای انجام تشریفات گمرکی و پرداخت هزینه‌‌های این تشریفات، حقوق و عوارض گمرکی، مالیات‌‌ها و دیگر مخارج میشود)
متعلق به ورود کالا به کشور مقصد را، در صورت اقتضاء تقبل کند. این حقوق و عوارض و همین طور هرگونه هزینه‌‌ها و خطرهای ناشی از قصور خریدار در ترخیص به موقع کالا جهت ورود به عهده وی خواهد بود.
البته اگر طرفین مایل باشند که فروشنده تشریفات گمرکی را انجام دهد و هزینه‌‌ها و خطرهای ناشی از آن و هم چنین برخی مخارج متعلق به ورود کالا را تقبل کند، این امر باید با افزودن عبارتی صریح به این منظور در قرارداد فروش، روشن شود از این اصطلاح می‌توان برای انواع شیوه‌‌های حمل و نقل استفاده کرد، مگر هنگامی که تحویل کالا روی عرشه کشتی یا روی اسکله (بارانداز) در بندر مقصد صورت می‌پذیرد که در این حالت باید اصطلاحات «تحویل کالا روی عرشه کشتی در بندر مقصد» (DES) یا «تحویل کالا روی اسکله در بندر مقصد» (DEQ) را به کار برد.
تحویل کالا در محل مقرر در مقصد با ترخیص و با پرداخت حقوق و عوارض گمرکیDDP
اصطلاح «تحویل کالا در محل مقرر در مقصد با ترخیص و با پرداخت حقوق و عوارض گمرکی» یعنی فروشنده کالا را پس از ترخیص برای ورود و به صورتی که از وسیله نقلیه آورنده کالا تخلیه نشده است، در محل مقرر در مقصد، به خریدار تحویل می‌دهد.
فروشنده باید کلیه مسئولیت خطرهای متوجه کالا و هزینه‌‌های آن تا این محل، از جمله هرگونه «حقوق و عوارض» (این واژه شامل مسئولیت و قبول خطرهای انجام تشریفات گمرکی و پرداخت هزینه‌‌های این تشریفات، حقوق و عوارض گمرکی، مالیات‌‌ها و دیگر مخارج میشود) متعلق به ورود کالا به کشور مقصد را، در صورت اقتضا، تقبل کند. درحالی‌که اصطلاح «تحویل کالا در محل کار» (EXW) مبین حداقل مسئولیت فروشنده است، اصطلاح «تحویل کالا در محل مقرر در مقصد با ترخیص و با پرداخت حقوق و عوارض گمرکی» از حداکثر تعهد فروشنده حکایت می‌کند، البته اگر طرفین بخواهند پرداخت بعضی هزینه‌‌های متعلق به ورود کالا (مانند مالیات بر ارزش افزوده (VAT از عهده فروشنده ساقط گردد، این امر باید با افزودن عبارتی صریح بدین منظور در قرارداد فروش، روشن شود. اگر طرفین مایل باشند که خریدار مسئولیت خطرها و هزینه‌‌های ورود کالا را تقبل کند، باید اصطلاح «تحویل کالا در محل مقرر در مقصد بدون ترخیص و بدون پرداخت حقوق و عوارض گمرکی» (DDU) را به کار برد.
از این اصطلاح می‌توان برای انواع شیوه‌‌های حمل و نقل استفاده کرد، مگر هنگامی که تحویل کالا روی عرشه کشتی یا روی اسکله (بارانداز) در بندر مقصد صورت می‌پذیرد که در این حالت باید اصطلاحات تحویل کالا روی عرشه کشتی در بندر مقصد (DES) یا «تحویل کالا روی اسکله در بندر مقصد» (DEQ) را به کار برد.
اصطلاحات اینکوترمز 2010
در اینکوترمز 2010، دو اصطلاح DAT و DAP جایگزین اصطلاحات DEQ، DES، DAF و DDU در اینکوترمز 2000 شده‌اند. به این ترتیب تعداد اصطلاحات از 13 مورد به 11 مورد کاهش یافته است. این اصلاحات جدید استفاده از اصطلاحات DES و DEQ را در اینکوترمز 200 منتفی کرده است و اصطلاح DAT به جای اصطلاح DEQ و اصطلاح DAP نیز به جای اصطلاح DAF، DES و DDU استفاده میشود.
تحویل در پایانه حمل (DAT)
این اصطلاح ممکن است بدون توجه به روش حمل وهم چنین هنگامی که بیش از یک روش حمل به کار رفته، استفاده شود. تحویل در پایانه حمل، یعنی این که فروشنده زمانی کالا را تحویل می‌دهد که کالا از وسیله نقلیه در پایانه حمل تعیین شده در بندر یا محل تعیین شده در مقصد تخلیه و در اختیار خریدار قرار گیرد. پایانه حمل شامل هر محل سرپوشیده یا روباز، از جمله اسکله یا بارانداز، انبار، محوطه کانتینری با پایانه حمل جاده‌ای، راه آهن یا هوایی است.
کلیه خطرات مربوط به حمل و تخلیه کالا تا / در پایانه حمل در بندر یا محل تعیین شده به عهده فروشنده است. طرفین باید به روشن‌ترین شکل ممکن پایانه حمل و در صورت امکان، نقطه مشخص در پایانه حمل واقع شده در بندر یا محل مقصد توافق شده را تعیین کنند زیرا ریسک تا نقطه نام برده شده بر عهده فروشنده است. فروشنده باید نسبت به انعقاد قرارداد حملی اقدام کند که دقیقاً متناسب با انتخاب محل نام برده شده باشد.
به علاوه اگر طرفین بخواهند که فروشنده خطرات و هزینه مربوط به حمل و جا به جایی کالا از پایانه حمل به محلی دیگر را بر عهده بگیرد، باید از اصطلاحات DAP با DDP استفاده نمایند. اصطلاح DAT فروشنده را، بسته به مورد، ملزم به ترخیص کالا برای صدور می‌کند. با این حال فروشنده وظیفه‌ای برای ترخیص کالا برای ورود، پرداخت هرگونه عوارض واردات با انجام هرگونه تشریفات گمرکی برای ورود کالا ندارد.
تحویل در محل (DAP)
این اصطلاح ممکن است بدون توجه به روش حمل وهم چنین هنگامی که بیش از یک روش حمل به کار رفته، استفاده شود. «تحویل در محل» یعنی اینکه فروشنده، زمانی کالا را تحویل می‌دهد که کالا روی وسیله حمل، آماده تخلیه، در محل تعیین شده در مقصد در اختیار خریدار قرار گیرد. فروشنده کلیه ریسک‌‌های مربوط به حمل کالا تا محل تعیین شده را می‌پذیرد.
طرفین به خوبی می‌دانند که باید نقطه تحویل کالا در محل توافق شده در مقصد را به روشن‌ترین شکل ممکن مشخص کنند، زیرا ریسک‌‌ها تا این نقطه بر عهده فروشنده است. فروشنده باید نسبت به انعقاد قرارداد حملی اقدام کند که دقیقاً متناسب با انتخاب محل تحویل باشد. چنانچه فروشنده به موجب قرارداد حمل نام برده شده متحمل هزینه‌‌های اضافی مربوط به تخلیه کالا در محل توافق شده گردد، نمی‌تواند این هزینه‌‌ها را از خریدار مطالبه کند، مگر این که ترتیب دیگری بین طرفین توافق شده باشد.
اصطلاح DAP، بسته به مورد فروشنده را ملزم به ترخیص کالا برای صدور می‌کند. با این حال فروشنده وظیفه‌ای برای ترخیص وارداتی کالا با پرداخت هرگونه عوارض واردات با انجام هرگونه تشریفات گمرکی مربوطه ندارد. اگر طرفین بخواهند که فروشنده کالا را ترخیص کند و عوارض گمرکی مربوطه را به پردازد و تشریفات گمرکی واردات را بر عهده بگیرد، باید از اصطلاح DAP استفاده کند.
اصلاحات در اینکوترمز 2020
در سال 2020 نیز اصلاحاتی کم و بیش در اینکوترمز 2010 صورت گرفت. در آخرین بخش این مقاله به معرفی و تشریح تغییرات صورت گرفته در اینکوترمز 2020 می‌پردازیم.
اصطلاح DPU جایگزین DAT شده است
به طوری که در اینکوترمز ۲۰۲۰، اصطلاح DPU به‌عنوان یک اصطلاح جدید معرفی شده است که در واقع همان اصطلاح DAT است که تغییر یافته است. در اصطلاح DAT که مضمون آن تحویل در ترمینال است. وجود عبارت ترمینال باعث ایجاد ابهاماتی میشد که این مسئله در اینکوترمز ۲۰۲۰ با تغییر نام آن به DPU که اختصار یافته (Delivered at Place Unloaded) به معنی تحویل در محل مقصد به‌صورت تخلیه شده از وسیله حمل است برطرف شده است. در DPU، محل مقصد می‌تواند ترمینال، انبار گمرکی، انبار صاحب کالا یا هر محل دیگری که مورد توافق خریدار و فروشنده است، باشد.
مسئولیت بیمه‌ای متفاوت در دو اصطلاح CIF و CIP
در اینکوترمز ۲۰۲۰ توجه ویژه‌ای به مسئولیت‌‌های فروشنده شده است. یکی از این نقاط توجه موضوع بیمه در اصطلاح CIP است. در اینکوترمز ۲۰۱۰ مسئولیت فروشنده برای تهیه بیمه تحت اصطلاح CIP مسئولیتی حداقلی در حد بیمه Clause C بود، درحالی‌که در اینکوترمز ۲۰۲۰، این مسئولیت به تهیه بیمه حداکثری در حد Clause A تغییر یافته است. دلیل این تغییر این است که با توجه به اینکه در CIP ممکن است بیش از یک روش حمل مورد استفاده قرار بگیرد و این یعنی کالا می‌تواند در معرض خطرات بیشتری قرار داشته باشد و این یعنی ضرورت وجود بیمه‌ای جامع که پوشش کامل‌تری داشته باشد.
حمل و نقل خریدار و فروشنده
در اینکوترمز ۲۰۲۰ این فرض در نظر گرفته شده است که فروشنده یا خریدار می‌توانند در فرآیند حمل از وسایل نقلیه خود استفاده کنند و لزوماً مجبور به استفاده از خدمات یک شرکت حمل و نقل بین‌المللی نیستند و این فرض در ادبیات به کار رفته در متن اینکوترمز ۲۰۲۰ به این صورت مطرح شده است که فروشنده می‌تواند قرارداد حمل را با متصدی حمل ببندد یا ترتیبات لازم برای حمل را انجام دهد.
بارنامه و اصطلاحات FCA و FOB
در اینکوترمز ۲۰۲۰ به موضوع بارنامه آنبورد (on-board) در اصطلاح FCA که ممکن است از الزامات اعتبار اسنادی باشد، توجه شده است. گاهی اوقات فرستنده بر اساس الزامات اعتبار اسنادی لازم است بارنامه آنبورد که معنی آن این است که محموله برای حمل روی کشتی بارگیری شده است نیاز دارد و چنانچه محموله در جایی غیر از بندرگاه بارگیری شده باشد (که معمولاً در FCA این چنین است)، هنوز کشتی وجود ندارد که چنین بارنامه‌ای صادر شود.
بر این اساس، در اینکوترمز ۲۰۲۰، خریدار باید به متصدی حملی که انتخاب کرده است دستورالعمل صدور بارنامه آنبورد پیش از بارگیری روی کشتی را بدهد که البته متصدی حمل ،حق دارد که این دستورالعمل را نپذیرد. در واقع این موضوع بیشتر جنبه همکاری بین خریدار و فروشنده برای کمک به فروشنده جهت تأمین الزامات اعتبار اسنادی را دارد.
الزامات ایمنی
از سوی دیگر باید عنوان داشت که در اینکوترمز ۲۰۱۰، هیچ گونه تأکیدی در خصوص تمهیدات ایمنی حمل که در سال‌های اخیر اهمیت ویژه‌ای پیدا کرده است نشده است، درحالی‌که در اینکوترمز ۲۰۲۰، صراحتاً به موضوع ایمنی و الزام فروشنده برای انجام کلیه اقدامات ایمنی و پرداخت هزینه‌‌های مربوطه اشاره شده است (هر جا که فروشنده مسئول این‌گونه تمهیدات باشد). باید از اصطلاح DDP استفاده کنند.
:منابع
https://www.trade.gov/know-your-incoterms